Պարսկական տիրապետության շրջանում լավ հողեր և առատ ջուր ունեցող գյուղերի բնակիչներին Երևանի սարդարը ցանելու համար սերմացու է տվել, և բերքահավաքից հետո ցանված յուրաքանչյուր խալվար (մեկ խալվարն հավասար է մոտավորապես 30 փութի) ցորենի ու գարու դիմաց վերցրել է հինգ անգամ ավելի ցորեն ու գարի, մեկ խալվար չալթուկի (պատիճը դեռ չհանած բրինձ) դիմաց՝ յոթ անգամ ավելի չալթուկ, և 60 բաթման մաքուր զտված բամբակ:
Ահա այս կարգի պարհակը «փարաքար» է անվանվել, և այս պարհակին ենթակա է եղել ներկայիս Փարաքար գյուղը, որին էլ հետագայում տրվել է այդ պարհակի անունը: