Ես այրվում էի քո բոցերի մեջ,
Եվ շա՜տ երանի:
Շատ ցանկալի էր և շա՜տ հաճելի,
Եվ շա՜տ երանի:
Աչքերիս առաջ կրակ ու լույս էր,
Եվ շա՜տ երանի:
Ամեն ինչ լույս էր, ամեն ինչ լույս էր,
Եվ շա՜տ երանի:
Դու ինչքան կուզես սառույցներ գցի,
Այդ հրդեհի մեջ՝ կհալչի, կկորչի,
Սրտիս կրակը երբե՛ք չի հանգչի,
Եվ շա՜տ երանի:
- Սերյոժա Հովհաննիսյան «Վարդագույն լույսեր»