Բարև իմ արև, չեմ նայում վերև,
Չեմ նայում ես քո վճիտ աչքերին,
Որ չհրդեհվի իմ սիրող հոգին:
Քանզի չես թողնում, որ ես քեզ գրկեմ
Մազերդ շոյեմ, կրծքիս ջերմ սեղմեմ,
Շատ-շատ համբուրեմ:
Սիրտս մռայլ է,
Դու նրան այսօր շատ խորն ես վառել:
Սրտիս մի մասը մոխիր ես արել,
Բայց ոչինչ, ոչինչ,
Քեզ շատ բարև,
Իմ քաղցր արև:
Սերյոժա Հովհաննիսյան «Վարդագույն լույսեր»