Articles

Քածաբեր այն լակոտներից կուռք սարքել,
     Տիրոջը ե՞րբ և ինչու՞ ես անարգել,
     Խաչ ես հանել, կամ երդվել ես, անամոթ,
     Կռնատիդ ի՞նչ, թե համրն է մարդամոտ:

Էլեկտրոնի անցումներով դյուրադարձ
     Գնում-գալիս, արագանում ես անվերջ,
     Հրեշտակի անտեսն է թե զինազարդ,
     Ամուլ մտքիդ տարանվանումն էր ստերջ:

Ի՞նչ էր, գիտե՞ս, սարդոստայնը՝ օճորքիդ,
     Ամեն ձեղուն քիմքիդ միշտ չէր հարազատ,
     Դիտակետդ թե չփոխես, պայազատ,
     Նույն ռամիկն ես՝ սարդի համար թանկագին:

Լեզվիդ տակին ասեղ լիներ, թե մախաթ,
     Ասելիքդ գրելով էր զորավոր,
     Բանաստեղծիդ խոսքն էլի՞ էր անաղարտ,
     Երբ խաչփառին չարչարանքն էր կարևոր։

Կառափնարան, իմ արյու՞նն ես ցողելու,
     Լույսս բացվեց, նվագածուն դեռ չկա,
     Անպատվաբեր մի կածան եմ նշելու,
     Մարտիրոսի հերն անիծեց ո՞ր վկան:

Ողորմածին բոլորից լավ նա գիտեր,
     Բանն ու հացը ամեն վայրկյան կկիսեր,
     Քանի արծաթ լույսը իսպառ ստվերեց,
     Արցունքն աչքին դեռ խոկում էր մի երեց: