Իմ այս հոդվածի անվանումը և հետագա ասելիքս կխնդրեյ կարդալ բոլոր հայերին, հատկապես «իմ Քայլը» դաշինքին : Ես Վահեն եմ Միսակի Վաղարշակյան Հայ Հեղափոխական Դաշնակցությունից: Երբ մեր ազգը 600-տարվա լծից հետո Ձեռք բերեց ազատ հայի, իր արժանի գոյութեան գաղափարն, սկսվեց մի նոր շրջան Հայ ազգի համար, Րաֆֆու գրվացքներով Խրիմյան Հայրիկի գործունեությամբ ՀՅԴ-ի հիմնադիրներ` Ստեփան Զորյանի, Քրիստափոր Միքայելյանի և Սիմոն Զավարյանի և այլ ընկերների ջանքերով ամրապնդվում է անկախ պետականություն ունենալու Վեհ Գաղափարն: Գաղափար որը համակեց հայ ժողովրդին՝ առկայե մեր սրտերում և ոգում այժմ: Մեր ազգային հերոս Գարեգին Նժդեհը հիմք դրեց մի գաղափարի Հայ Ցեղի արժանի պահպանման, ցեղին պաշտելու, ցեղակրոն լինելու Գաղափարը, թերևս ասեմ որ այտ ժամանկներուն մեչ իր իսկ կուսակցության ՀՅԴ-կազմում եղան գաղափարին դեմ կարծիքներ նաև կողմ այտ գաղափարին, հիմնական պաճառներից մեկն էր, որ դուրս եկավ կուսակցուտյյան շարքերից: Բայց Վստահեցնումեմ, որ Նժդեհը մեր Ընկերն է մեր հերոսնե իմ և Ձեր արյունե: մեկ մեչբերում նրա տեսլականից # Ըստ Ցեղակրոնության, անհատի ազատության եւ նրա՝ որպես անհատականության ինքնադրսեւորումի մեծագույն չափը, «ամենաբարձր արարքը» ՝ հնազանդվելն է Ցեղին: Այլ խոսքով, անհատն ազատ է այնքանով, որքանով չի հակադրվում Ցեղի շահերին եւ չի վնասում նրա բարոյականը, եւ նրա ինքնադրսեւորումը պետք չէ վերածվի ցեղամերժ եսականության: Այս ամենը ես մեչ բերեցի միյայն նրա համար, որ այժմյան իշխանությունը տեղ և լծակներ չտա այնպիսի ուժերին ինչպիսիքեն 50-ականերն, կյանքի խոսքը, Եհովայի վկաները, լգբտներն և մնացաց այլ ուժերը որոնք խարխլում են մեր ազգի (ՑԵՂԻ ) բարոյական նկարագիրը, հոգևոր արժեքները, ինչպես նաև պետական շահերը:
Հպարտանանք մեր ազգով, մեր կրոնով և եռագույնով
|
