Էս ամենի մեջ ո՞ւր է Քրիստոսն ինքը, ո՞ւր է նրա անսահման սերն ու բարությունը, նրա աստվածային մեղմությունն ու խաղաղությունը, նրա հեզությունն ու անընչասիրությունը...
Եվ դարձյալ նույն պատասխանը, որ նա ոչ մի կապ չունի էս ամենի հետ, նա դեռ հարություն չի առել մարդկանց սրտերում. և միայն մի բան, որ հաստատ է, որ հարություն է առել Զատկին ու հարություն է առնում ամեն Զատկի և միշտ դարձնում է Զատիկն էնքան տենչալի ու գեղեցիկ, դարձյալ բնությունն է: (...)
Իսկ Քրիստոսը - ո՜վ գիտի քանի մարդկանց սրտում է հարություն առել: Անշուշտ շատ քիչ մարդկանց սրտերում: Եվ ո՜վ գիտի որտեղ են նրանք, ի՜նչ անկունում, ի՜նչ զգեստի տակ... ով էլ որ լինեն, ուր էլ որ լինեն - էնտեղ օրհնյալ է հարությունն Քրիստոսի...
