Հոգնե՜լ ես,
Իրո՛ք հոգնել,
Մեկի համար Սատանա լինելուց,
Մեկի համար՝ Աստվա՛ծ,
Մեկի համար ուղղակի Պոե՛տ
Մեկի համար՝ գրողի տարած….
Ապրում ես այդպես՝ կուրծքդ այրվելով,
Ձեռքի ափեր ես կարոտում անչափ,
Իսկ Վերջը -
Իր բիրտ մատներով,
Պատուհանդ է թակում անդադար….
Կիթառը՝ ոտքը ջութակի մեջքին,
Մի տերևի տակ լալի՜ս է տխուր,
Հիմար աչքերով Երկնի անհունին
Մի հուսահատված պոետ է նայում…
Պոետի՛ն…
Դժվա՜ր է ձևանալ մահացած,
Կյանքի ցանկացած հատվածում,
Գրո՞ղ ես եղել…թե՞
Գրողի տարած…
Այդպես էլ ապրիր աշխարհում….
