Թե իմանա՜մ, որ կուրանամ
Էլ երազներ չե՛մ տեսնի -
Խոստանո՜ւմ եմ – կկուրանա՜մ,
Քանզի դա՜ռն են երազներս
Թե քնա՜ծ, թե արթմնի՜…
Թե իմանա՜մ, որ խլանամ
Էլ չե՛մ լսի հեռվից կանչող ձա՜յնը քո,
Աստվա՜ծ վկա - կխլանա՜մ,
Քանզի ծա՜նր է ձայնդ՝
Սի՜րտ ու հոգի ավերող …
Թե իմանա՜մ, որ համրանամ
Ու անունդ լեզվիս վրա խելառապար
Չի՜ պարի-
Կհամրանա՜մ,
Քանզի լեզուս ուշաթափվե՜լ,
Լլկվե՜լ է
Քո անունի հնչյուններից բերկրալի:
Թե իմանա՜մ, որ մահանա՜մ,
Բայց խոսքերս կանմահանա՜ն քո սրտում,
Չե՛մ կասկածի – կմահանա՜մ -
Քանզի քո՛ մեջ կանմահանամ,
Կանմահացնե՜մ
Քեզ իմ սիրո երգերում…
Ո՛չ երանի կտամ նրան
Ով չի՛ զգացել մենություն,
Չի՛ համտեսել դառնահամը մենության -
Քանզի դառից ավել դա՜ռը
Միշտ բերում է բախտի վրա քմծիծաղի
Կամ էլ տտի՜պ քաղցրության…
Քո անո՜ւնն եմ հիմա քաղցր
Ատամներիս տակ սեղմում,
Քանզի ամեն պահի պատրաստ
Շրթունքներս բա՜րձր-բարձր
Քեզ ինձ մո՜տ են կանչելու…
