ՀՐԱԺԵՇՏ ԱՇՆԱՆԸ
Աշունն այս անգամ
հեռացավ ինչպես եկել էր,
գնաց առանց հետ նայելու,
իր հետ տանելով գույներս,
հույզերս, հույսերս,
երազներս ու երազանքներս:
Գնաց, ձմռան պաղ շունչը
թիկունքին,
հեռացավ, իր ետեևից թողնելով
դեղին տերևների հուսահատ երամը,
որպես հրաժեշտի գունատ առհավատչյա...
Այսօր ձմռան մունետիկը
հեռագիր բերեց,
որպես աչքալուսանք,
առ այն` որ ես մնում եմ սպիտակ հավերժության հետ
- տետ ա տետ...
Ախ, հիշողությունների սպիտակ սարդոստայնում
թող թպրտա սիրտս,
որպես գերի սառցե զնդանում
ճերմակ դևի...
Թողեք քնեմ աշունն իմ աչքերում
ու սրտիս մեջ...
Սամվել Սևադա
2013