Մի մարդ ուներ չար կին և կինը կռվեց նրա հետ և ասաց. Կարծում ես թե քո երեք որդիները քեզնից են: Մեկն է քեզնից, իսկ երկուսը բիճ են՚: Եվ նա հարցրեց թե որն է իմը, և կինը չասաց: Եվ երբ հայրը մեռնում էր ասաց. ՙԻմ ամբողջ կայքը թող լինի իմ հարազատ որդուն՚: Եվ եղբայրները կռվում էին իրար հետ. մեկն ասում էր, թե ես եմ հարազատ որդին և թե մյուսըª թե ես եմ: Եվ գնացին մի իմաստուն դատավորի մոտ: Եվ դատավորը հրամայեց նրանց հորը հանել գերեզմանից և նետ արձակել նրա վրա: Ով հորը զարկեր նետով, և նետը ծակեր հոր մարմինը, նա էր հարազատ որդին: Եվ երկու որդիները զարկեցին հորը, իսկ ճշմարիտ որդին դանակը քաշեց, որ սպանի եղբայրներին և լաց եղավ դառն արտասուքով և թաղեց հոր մարմինը: Եվ իմացան, որ նա էր հարազատ որդին և նրան տվեցին հայրենի կայքը:
