«Ահա և վերջ. Հայկը պարտվեց ոսոխ Բելին»: Սա մի հատված է Արթուր Մեսչյանի երգից, որը հասկանալ է պետք, ազգովի: Համերգներից մեկի ընթացքում երգի այս հատվածից հետո հնչեց հանդիսատեսներից մեկի բացականչությունը. «Ո~չ»: Առաջին հայացքից սա, թերևս, պահի ազդեցության տակ զգացմունքային պոռթկում էր, սակայն դա բոլորովին այլ բան է: Փորձեք յուրաքանչյուրդ գոնե մեկ անգամ լսել այդ երգը ամողջությամբ, ու համոզված եմ, ձեր մարմնով նույնպես կանցնի այն սարսուռը, որը անցնում է իմ մարմնով` այն լսելիս: Հավատացեք սա ծայրահեղական կամ վատատեսական երգ չէ: Այս երգը մեզ է ներկայացնում մեր սարսափելի ներկան ու ցավալի ապագան, դեպքերի նման հունով ընթանալու դեպքում: Արթնանալ է պետք, այլ ոչ թե պատմությամբ ու արդեն ավաղաղված մշակույթով պարծենալ:
Հետգրություն.
Մեր երկիրը մաքել է պետք, այնուհետև մշակել, հետո զարգացնել.....
http://www.youtube.com/watch?v=qTzZa-Va7qc
