Հին կտակարանի գրվելուց գրեթե 2000 տարի առաջ, մ.թ.ա. մոտավորապես 2500 թվականին են գրվել շումերական այն առասպելները, որոնք նույնական են Հին ու Նոր կտակարանները կազմողների որոշ պատճենածներին: Ահավասիկ երկու օրինակ.
- Շումերական տեքստն Ադամի և Եվայի առասպելից շատ առաջ չարի ծագումը մարդկային աշխարհում կապել է առաջին կնոջ հետ, որը, հրահրվելով օձի կողմից, չի հնազանդվել արարիչ աստծուն և համոզել է իր կենակցին ուտել արգելված ծառի պտուղը: Երկրորդ նկարում՝ արգելված պտղի ծառի շուրջ նստած են պտուղը քաղելուն պատրաստ Ադամն ու Եվան: Պատկերված է նաև օձը, միայն թե խնդիրն այն է, որ սրանք ոչ թե հինկտակարանային Ադամն ու Եվան են, այլ նրանց նախատիպերը: Այս ստեղծագործությունը կերտված է մ.թ.ա. 2200 թվականին՝ Հին կտակարանի գրվելուց շատ դարեր առաջ, իսկ հեղինակն աքքադացիներն են: Այն կարելի է տեսնել Լոնդոնի Բրիտանական թանգարանում: Պարզից էլ պարզ է, որ շումերական առասպելից է արտագրված հինկտակարանային պատմությունը:
-Բաբելոն քաղաքի հովանավոր աստծու՝ Մարդուկի կամ Բելի (շումերցիները նրան Էնլիլ են անվանել) մահը տոնանշել են մարտի 15-ից մարտի 20-ի միջակայքում: Նրա չարչարանքը շարադրված է իր Ավետարանում. Մարդուկի թշնամիները նրան բռնում են ու տանում մի լեռան վրա, գլխին դնում են արջամագիլ (ականթուս) բույսից հյուսված պսակ, դատում են, և դատավարությունն ավարվում է նրան մահապատժի դատապարտելով: Նրա թշնամիները, որպեսզի համոզված լինեն, որ նա իսկապես մահացած է, մարմինը խոցում են նիզակով:
