Հին Հունաստանի հյուսիս-արևմուտքում գտնվող Էպիրոս երկրամասում կազմավորված պետության թագավոր Պյուռհոսը (մ.թ.ա. 307 – 302 և 296 – 273 թթ.), երբ նախապատրաստվել է արշավանք սկսել դեպի Իտալիա, նրա խորհրդական Կինեոսը հարցրել է.
-Եթե աստված մեզ հաղթանակ պարգևի, մեզ ի՞նչ կտա այդ հաղթանակը:
Պյուռհոսը պատասխանել է.
-Եթե մենք հաղթենք հռոմեացիներին, ապա Իտալիայի ոչ մի քաղաք մեզ չի կարողանա դիմադրել:
-Արքա, երբ մենք տիրենք Իտալիային, ի՞նչ ենք անելու, - հարցրել է Կինեոսը:
Պյուռհոսը պատասխանել է.
-Այնտեղից ծաղկուն ու բազմամարդ Սիցիլիա ընդամենը մեկ քայլ է:
-Կնշանակի, Սիցիլիան գրավելով, մենք կավարտե՞նք արշավանքը, - հարցրել է Կինեոսը:
Պյուռոսն առարկել է.
-Եթե աստված մեզ հաջողություն ու հաղթանակ առաքի, ինչպե՞ս կարելի է Աֆրիկա՝ Կարթագենի վրա չգնալ, եթե Սիցիլիայից այնտեղ ձեռքդ մեկնես՝ կհասնի:
-Երբ դա էլ գլուխ գա, այդժամ ի՞նչ ենք անելու:
Պյոռհոսը ժպտալով պատասխանել է.
-Հարգելիս, այդ ժամանակ լիուլի ազատ ժամանակ ենք ունենալու ամենօրյա խնջույքների ու հաճելի զրույցների համար:
Այստեղ Կինեոսը կտրել է թագավորի խոսքն ու հարցրել.
-Բայց հիմա ի՞նչն է մեզ խանգարում, եթե ցանկանանք, խրախճանել և հանգստի ժամանակ զրուցել:
