Երևան տեղափոխված հադրութեցի հերոս փոխգնդապետը, այսօր չի կարողանում, Երևանում այնպիսի մի բնակարան վարձել, որից գոնե կարողանա ինքնուրույն հենակներով բակ իջնել։ Այ սա պիտի մտահոգի 20-30 և ավելի մեծ տարիքի հայերին։ Այսպիսի խնդիրների բացակայությունն է ժողովրդավարությունը, ո՛չ թե ավելի մեծ ու շքեղ տոնածառը։
Երեխաներն ունեն տոնածառով ու լույսերով զմայլվելու իրավունքը՝ իրենց մանկության իրավունքը։ Սակայն, եթե դուք իմ գրառումը կարդում եք՝ ուրեմն վաղուց դուրս եք եկել այդ տարիքից:
Ձերը՝տոնածառն ու լույսը չեն, ձերը՝ այս երկիրը պահելու պարտավորությունն ա։
Հ.Գ.
Խորհրդային տարիներին թեև կային բազմաթիվ խնդիրներ, սակայն կար նաև հարգանքը վետերանների հանդեպ, պետական վերաբերնունքը, երեխաներն էլ դաստիարակվում էին, ունեին կարեկցանքի ու գթասրտության զգացումներ։
