Ֆրանսիացիների համար Շարլ դը Գոլն առասպելական հերոս է, բայց ինչպես շատ առասպելներ, այնպես էլ նրա մասին պատումները բազում առումներով պատմականորեն սուտ են: Մասնավորապես, եթե դը Գոլն Առաջին համաշխարհայինի ժամանակ նույնիսկ զինվորական է եղել, ապա զինվոր հաստատապես չի եղել: Նա այդ ժամանակաշրջանում քաղաքականությամբ է զբաղվել և բանակ է մտել իր անսահման ամբարտավանությանը հագուրդ տալու համար: Պատերազմի առաջին օրերին ձիուց ընկնելու հետևանքով նա կոտրվածք է ստացել ու տևական ժամանակ անշարժ վիճակում է եղել: Դա նրան հնարավորություն է տվել խուսափել 1914 թվականի օգոստոս ու սեպտեմբեր ամիսների դաժան ու անողոք մարտերի ժամանակ տեղի ունեցած կոտորածներից: Ուղարկվելով Վերդեն, նա վախկոտի պես հանձնվել է թշնամուն: Ահա՛ վկայությունը.
«Կես ժամ անց ես խրամատի վերևում սպիտակ կտոր տեսա. Հավանաբար, դա շապիկ էր՝ հրացանի սվինին ամրացված: Ես հրամայեցի դադարեցնել կրակը: Մի քանի մարդ դուրս եկան խրամատից, և նրանց մեջ նկատեցի շատ խոշորամարմին մի սպայի: Ես սկսեցի մոտենալ նրան: Նա շփոթահար էր ու ոտքի վրա ճոճվում էր»: Սա գերմանական բանակի 19-րդ դիվիզիայի լեյտենանտ Կազիմիր Ալբրեխտի վկայությունն է, որը տպագրվել է «Le Nouveau Candide» թերթի 1966 թվականի ապրիլի 21-ի համարում:
«Մեզ շրջապատել էին, և մեր հրամանատար դը Գոլի հրամանով ստիպված էինք հանձնվել» . այս վկայությունը տվել է զինվոր Սամսոն Դեպլեշը, և այն տպագրվել է «Sud-Ouest Dimanche» թերթի 1961 թվականի ապրիլի 16-ի և 1966 թվականի մարտի 29-ի համարներում:
Եվս մեկ վկայություն. այն գեներալ Պերեինն է, որը նա տվել է 1966 թվականի հունիսի 11-ին: Այն տպագրել են աշխարհի բազում թերթեր, և Ելիսեյան պալատը ոչ մի հերքում չի տվել:
«Իմ ընկերներից մեկը դը Գոլի հետ բանտարկված է եղել և ինձ հետևյալն է պատմել: Գերմանացիները, որոնք պատվել էին քաջաբար կռված ֆրանսիացի սպաներին, որոշակի արարողությունների, օրինակ, պատարագների համար վերադարձնելով նրանց սրերը, կապիտան դը Գոլի սուրը չեն վերադարձրել: Վերջիս, դա վերագրելով մոռացկոտության, չորությամբ խնդրել է վերադարձնել նաև իր սուրը: Գերմանացիներին զարմացրել էր նրա խնդրանքը, բայց, հանկարծ, համենայն դեպս, սկսել են քննության առնել նրա հանձնվելու պայմանները Հետաքննության արդյունքից ելնելով՝ գերմանացիները որոշել են չվերադարձնել դը Գոլի սուրը»:
