Բոլոր գրառումները

Ես երբեք չեմ հասկացել այն մարդկանց, ովքեր միշտ վտանգի տակ են դրել թանկ մարդկանց հետ իրենց հարաբերություններն ու միշտ սխալ արժեք տվել իրենց ունեցածին: Ես չեմ ընդունել ու չեմ ընդունի կեղծավորությունն ...

-Բարև… Էլի կարդու՞մ ես: - Դե ինչպես գիտես: - Սպասիր… Սպասիր: Չէ թույլ տուր գուշակել էլի «Փոքրիկ իշխա՞ն»: - Կռահեցիր… - Միթե՞ չես հոգնում նույն բանն ...

Շատ հաճախ եմ ինքս ինձ նախատում ու դժգոհում իմ մարդ տեսակի համար, իմ բնավորության, թերությունների, բայց հետո նայում եմ քեզ ու ամեն բան ուղղակի չքվում, անհետանում է... Ու գիտե՞ս ինչու, որովհետև քո մեջ ...

Ձեզ մոտ էլ է գալիս պահ, երբ ուզում եք, որ ակնթարթն ուղղակի կանգնի ու չշարժվի առաջ: Ուզում եք վարկյանները ժամեր դառնան, րոպեները՝ տարիներ… Ագահի պես շնչում եք, ապրում ամեն մի վայրկյանը, որպեսզի ...

Ասում են պատահական ոչինչ չի լինում, բայց արի ու տես, որ դու իմ չսպասված պատահականությունն էիր… Երբեք չեմ մտածել քո հայտնության մասին, երբեք կարիքդ չեմ զգացել, իսկ հիմա խեղդվում եմ ...

Տու՛ր ձեռքդ, տու՛ր ձեռքդ լսու՞մ ես: Թույլ տուր բռեմ այն ու երբեք բաց չթողնեմ … Տա՜ր ինձ քեզ հետ: Թույլ տուր քայլեմ քո ուղով ու երբեք չհեռանամ քեզնից… Տու՛ր ձեռքդ, խնդրում եմ, թող այնքան ...

Տեսնես ինչու՞ են երբեմն խոսքերի փոխարեն զգացմունքները տեղի տալիս… Ինչու՞ չես կարողանում հաղթել հույզերիդ ու մտքերդ արտահայտել գրողի տարած այդ բառերով: Ինչի՞ համար են ստեղծված այդ աղի գնդերը, ...

Մեկ մեկ լինում է չէ, որ շունչդ կտրվում է: Դու կաս, ապրում ես բայց ապրելդ չի գալիս: Ինչ-որ մի բան պակասում է ներքին ներդաշնակությանդ: Դու ինքդ քո հետ հաշտ չես, դու չես տալիս քեզ այն, ինչի կարիքն ...

...Շատ էի ուզում տեսնել քեզ: Եկել էի ու փնտրում էի ՔԵԶ, փնտրում էի բայց ... Իմ ճանաչած ՔԵԶ-ն ուժեղ էր ու տոկուն, իսկ իմ առջև թույլ ու անպաշտպան մեկն էր: Հուսահատվել էի, չէի կարողանում տեսածս ընկալել ...

Երբեք մի խաղացեք մարդու հույզերի ու մարդ տեսակի հետ, առանց նրա ներաշխարհը թափանցելու և այն խորությամբ ճանաչելու, չի՛ կարելի: Մարդ էակն այնքան փխրուն է և զգայուն, որ մի անզգույշ քայլ, մի չմտածված խոսք ...

Ամենուրեք, ամեն քայլափոխի լսում եմ հետևյալ արտահայտությունները «դարը պղծված է, մարդս մարդ չէ, իսկական ընկերներ, մտերիմներ չկան այս դարում» և այսպես շարունա՜կ... Երբեմն պահ է գալիս արդեն ...

Այդ օրը լրանում էր նրա ծննդյան տասնվեց տարին: Սեղանն արդեն պատրաստ էր, և տանտերերըսպասում էին հյուրերին: Հնչեց դռան զանգը: Բոլորը մի պահ քարացան: Անին գնաց դուռը բացելու: Մինչ դուռը բացելը, Անիի մոր ...

Այն, որ աշխարհում որքան մարդ, այնքան էլ մարդկային տեսակ կա, գիտեմ: Համամիտ եմ նաև, որ մարդկային իրար նման տեսակներ էլ կան, որոնք գտնում են իրար ու լավ հասկանում միմյանց… Ամեն տեսակն իր ...

Օրեր առաջ եկել էի մոտդ: Եկել էի քեզ տեսնելու: Ինչպես միշտ նստել էի անկողնուդ մոտ ու ձեռքդ բռնել: Նայում էիր ինձ: Անթարթ նայում էիր ու ոչինչ չէիր ասում: Հայացքիդ մեջ կարոտ էի զգում, անհագ կարոտ: Երևի ...

-Մաքրություն եմ ուզում… Մի բուռ պարզություն ու անկեղծություն… Կտա՞ս: -Էլի գժվեցի՞ր: Ինչե՞ր ես խոսում: -Ասա՛, կտա՞ս: -Չէ՜, աչքիս մոտդ էլի դեպրեսիա է… Ես գնացի: - ...

Մարդկանց մի տեսակ կա չէ, որ թվում է, թե ամուր են, անկոտրուն և ուժեղ: Ու հենց այդ մարդիկ շրջապատի մեջ ընկալված են, որպես անհոգ ու ուրախ մարդիկ: Երբեք, ոչ մեկի մտքով չի անցնի, թե արդյոք այդ մարդը ...

Ես Սոնան եմ` ամենասովորական մի հայ դպրոցական աղջիկ, որն իր մասնագիտության հարցում կողմնորոշված` գիշեր ու զօր պարապում է, որ բուհ ընդունվի: Համարյա ամեն օր, դասերով ու պարապմունքներով ընկած, ...

Նորից եկավ իմ պաշտելի շաբաթ օրը, նորից գյուղում եմ` տաք վառարանի կողքին նստած, նորից լսում եմ պապիկիս խրատներն ու խորհուրդները, նորից քննարկում ենք տարբեր թեմաներ. -Կյանքիդ անցկացրած յուրաքանչյուր ...

Ինչու՞ են ուռիները լալիս: Ինչու՞ են նրանք միշտ տխուր ու տխուր: Միգուցե դժբա՞խտ են նրանք և կամ միայնա՞կ: Չեմ սիրում, երբ լաց են լինում: Չեմ սիրում արցունքներ: Չնայած ուռիներն էլ լալիս են, բայց չսիրել ...

Ի՞նչ է սուտն իմ պատկերացմամբ: Եթե այս հարցն ինձ ուղղեին դպրոցական տարիքում, ես կպատասխանեի, որ սուտը մարդու ներսում գտնվող մի մեծ պարկ է. ինչքան շատ ես սուտ խոսում, այնքան այդ պարկը մեծանում է և ի ...