Դու ուզում ես, որ բացահայտ քեզ կործանեմ
Եվ փայտամած սոնետներով գովքդ անեմ,
Ես ասում եմ, թող, բառերը ճիշտ գործածեմ,
Աստծու առաջ քեզ նմանին երկրպագեմ։
Սֆինքսի պես կյանքս էլի՞ մունջ խաղարկեմ,
Այս տագնապս մի վայրկյանում ո՞նց քողարկեմ,
Հազար տարի սպասել եմ ես իմ հերթին,
Որ չդառնամ հմայանքիդ միակ գերին։