16
Անդեմ է բայը, թե մութը կոխեց,
Կրավորական, երբ օրը փոխվեց,
Նույն նմանությամբ՝ անմաս չեզոքն է,
Թե նազ չի ծախում, չիմացար քո՞նն է։
Հարակատար է անցյալն անորոշ,
Վաղուց ի վեր է համակրել ես,
Արտախուրակի մետաքսն ապարոշ
Սրտիդ թագի պես եթե կրել ես։
Ինչ դիմավոր է այս երկվությունը,
Մտքերիդ մեջ ես դեռ տարուբերվում,
Սերը զանց առար, բայց լռությունը
Քեզ այս քաղաքի գույնով է չափում։