Գետնին դիմահար հայացքս եմ հառել
Եվ սիրո խոռն եմ ցավով խամքարել,
Թելադիր ասա, թե չեմ կռահել,
Խանդաղատա՞նքդ եմ ողջակեզ շահել։
Իմ մեղքը շատ էր, քոնը՝ թվելի,
Իմ թվարկության երկչափ թվերի
Առանցքին քանի տատանում մարեց
Եվ ողջը կեղծ էր՝ անընթեռնելի։
Գիրս տամ քամուն, քամին կծաղկի,
Ցելին տամ գիրս, արտը կցնծա,
Անտառամիջի դալարը՝ թխկի,
Ինձ երկունքի դող, քեզ գուցե ընծա։