Այս թանձրացական ակնկորության
Եվ վերացական աշխարհիս բանը,
Երբ մոտարկում ես փաստը զորության,
Երնեկ ես տալիս փողոցի շանը,
Ռնգավարում ես դյուրամած օդը,
Կպչուն մտքերդ ես քեզանից վանում,
Ինչ-որ սխալ կա՝ գենետիկ կոդը
Ոնց ես վստահում պտտահողմ- քամուն։
Պարզ բաների ես բարդը վերածում,
Մտամոլոր ես, եթե չես հածում,
Եթե հածում ես, ոնց չես ամաչում,
Քեզ պաշտելով են անձդ ակնածում։
Քեզ էլ են սիրում, նաև՝ անձնուրաց,
Թե՞ գլխի չընկար առաջին անգամ,
Մեկը քո սերը քո տեղակ մուրաց,
Որ լաց չլինես՝ քո դեպքում անկամ։
