Ես, որ երկիրն էի, ես, որ երկինքն էի,
Քո տիեզերքն էի մթնում կորած,
Օր ու արևդ էի, քո ապրած կյանքն էի
Եվ քո չապրածն էի՝ թղթին գրած։
Քո շարականն էի և քո սաղմոսն էի,
Քո ասելիքն էի և քո անխոսն էի,
Անժխտելի էի և քո հերքումն էի,
Եթե շվաքդ էի, ես քեզ լքու՞մ էի։
Քո թեականն էի, բայց մաշկիդ տակ էի,
Տևողությունն էի քո չափական,
Քո հույսի դուռն անգամ թե թակեի,
Քո խուլ հնչյունն էի շատ իրական։
Ես քո ամբողջն էի և ես քո կեսն էի,
Քո կեսի կեսն էի, չափը քառորդ,
Ես քո անաչն էի, թե տեսնեի,
Անգամ աղոտ կերպով, ո՞նց եմ ձախորդ։
