Հոդվածներ

Մի՛շտ և մի՛շտ, մի կտոր հաց ուտելիս հիշե՛ք, որ կաք ու էդ մի կտոր հացն ուտում եք, սահմանամերձ գյուղերի բնակիչների և Արցախի շնորհիվ։ Մենք 2 տարով բանակ ենք գնում կամ չէ, որոշ դեպքերում մարտագործողությունների ենք կամավոր մասնակցում, իսկ այդ մարդիկ` կամավոր իրենց ամբողջ կյանքն են այնտեղ։ Այդ մարդիկ, նրանց հողերը, տները, ունեցվածքը` բեռ չե՛ն։ Դրանք վահան են, որով մասնավորապես նաև ձեր մարմինն է թշնամու գնդակից պաշտպանվում։ Մի՛ մոռացեո, մի՛ ուրացեք։

Եթե չեք գնացել և նրանց փոխարեն մի քանի տարի ապրել` մի՛ քննադատեք։

Դա հողատու Լևոնանիկոլական քարոզչամեքենան է տարածել ու տարածում, թե Արցախը մեզ պետք չէր, դա բեռ էր։ Դա այդպես չէ։ Դա ազգակործան թրքահպատակություն է։ Եվ խայտառակ հողատվությունը չունի՛ ոչ մի արդարացում։