Սարքել եմ իմ տո՛ւնն ամպերում,
Որտեղից երևա Հայաստանս,
Որ ամե՜ն առավո՜տ, իրիկո՜ւն,
Աչքե՜րս լինեն պահապա՛նը:
Որ քնքշությունը երկրիս սեղմե՜մ իմ կրծքին,
Թախիծը երկրիս պահեմ իմ սրտո՜ւմ,
Որ ամեն վայրկյան հայացքի՜ն,
Հայացքս համբուրի երկնքում…
Մի՛ ճչա երկիրս, խո՜ւլ ու մոլո՜ր,
Ես ծանոթ եմ և քո՛ և ի՛մ ցավերին,
Կտեսնես դու ինձ ամեն օ՜ր,
Երբ տունս հենվի ափերիդ…
Ս. Հարությունյան