Հոդվածներ

     Քանի լուսինը մաղձոտ է թվում,
     Անհրապույրը ինձ էլ է թովում,
     Գրավչությունն է իսպառ սքողել
     Եվ կախարդանքը ձեռքից բաց թողել։
    
     Ուշքս տարել է գիշերվա կեսին,
     Լույսերի մեջ է սիրել Էրոսին,
     Ես ո՞վ եմ եղել նրա հեքիաթում,
     Այսպես մեռնում և էլ չեմ ծերանում։