Հոդվածներ

     Դու թույնի հետ համաձայն ես,
     Քանի երես, երկտակ՝ աչքունք,
     Թե չես գոռում, գուցե ձայնես,
     Կռնակ չանեն թև ու թիկունք։
     Ահից ապշած մեկը թմրել,
     Զառ է բռնում խելքակտուր,
     Մայրացուիդ փայլն է խամրել,
     Անուշահոտ վարդն է քափուր։
     Էլ ո՞վ մնաց տողատակին,
     Էջաստորը թանձր է թվում,
     Միաշաբաթ այս կիրակին
     Թե անցնում է․ ցավս է չվում։