Լույսը բեկ-բեկ, հորիզոնը անթերի
Ինձ կանչում են, ձայն են տալիս անձկալի, -
Անգնալի ճամփաներով եթերի
Մեզ մոտ արի մինչև վերջը ձնհալի։
-Չէ, -ասում եմ, մանկան նման ամոթխած, -
Հալհլուքից պիտի քամեմ հազար հանգ,
Որ զարդարեմ իմ գիշերը մթամած,
Ինձ էլ չասեն, թե մռայլ եմ, աներանգ։
-Մակդիրներդ էլ խոսում են քո մասին,
Տիտղոսներիդ ի՞նչ հավելենք շարադիր,
Լուսաթռիչ բանբերներով՝ միասին,
Այս անգամ էլ անթվաքար երազիր։
-Իմ մեղքերը ես կշռել եմ Աստծու հետ,
Ու քիչ մնաց, որ մինչև մահ լրանամ,
Մի սեր հետո ինձ մի անկոխ արահետ
Մատնանշեք, գուցե այդպես լրջանամ։
