Ալեքսանդր Մեծը սիրել է «Իլիական» և «Ոդիսական» պոեմների հեղինակ Հոմերոսին, և այդ սերը նրան ներարկել է իր դաստիարակը՝ մեծ փիլիսոփա Արիստոտելը:
«Իլիական» պոեմի գլանափաթեթն ու դաշույնը միշտ պատանի Ալեքսանդրի նրա սնարի տակ են եղել: Արքայական հատուկ պատվերով պապիրուսից պատրաստված այդ գլանափաթեթի վրա այնքան մանր տառերով է գրվել ամբողջ պոեմը, որ այն, իբր, հնարավոր է եղել պահել ընկույզի կճեպի մեջ: Ալեքսանդրն ասել է. «Ամբողջ աշխարհում ես միայն Աքիլեսին եմ նախանձում. կենդանության օրոք նա ընկեր է ունեցել, իսկ մահվանից հետո՝ (իրեն փառաբանող) երգիչ»:
Երբ նա ոտք է դրել Փոքր Ասիա, առաջին հերթին գնացել է այն վայրը, որտեղ Տրոյան է եղել ու զոհ է մատուցել այն բլրի վրա, որի տակ, ըստ ավանդազրույցի, թաղված են եղել Աքիլլեսն ու նրա ընկեր Պատրոկլեսը:
Ալեքսանդրը Փիլիպոսի՝ Օլիմպիադա թագուհուց ծնված միակ որդին է եղել: Բայց Փիպիպոսը տարբեր սիրուհիներից բազում երեխաներ է ունեցել: Ալեքսանդրը դրա համար նախատել է հորը, իսկ հայրը պատասխանել է. «Այդպես եմ վարվել, որպեսզի դու թագավորությունը ոչ թե ժառանգաբար, այլ՝ արժանիքներիդ համար ստանաս»:
