Հոդվածներ

     Ասի, ալիքներիդ թափը մեղմիր
     Եվ փնտրեցի ծովը նկարողին,
     Էն սեպաձև ժայռերի մեջ սեղմիր
     Գետի հունն ու ցավը հնարողին։
     Առնչական փոթ անունից բացի
     Այլ մի տիտղոս պայլին չհավելես,
     Թե աչառու, չնչին, քեզ դրացի
     Ազնվազարմին դարձյալ պիտի ներես։
     Քո ծռլանգը երբ էլ դառը թվա,
     Ինչ է ռամիկ, չքավոր ես եղել,
     Դու քո ճամփան դեպի երկինք գնա,
     Քեզ փորելով մեկ էլ երբ են պեղել։