Հոդվածներ

     Անխոսուն մեր հղացքում
     Վար բերած կորս թեքել,
     Կենտապար այդ լարվածքում
     Ծոցիդ մեջ ինձ ես հերքել։
     Ինձ, իմ կես, իմ երանի,
     Հակուղիղ անկյանս էլի,
     Նախապես սև՝ մելանի,
     Աչքերդ են զարմանալի։
     Սևակն ես, ասեմ թե գորշ
     Օրերում ծոմ ես պահել,
     Այս անգամ մի ծովախորշ
     Դատարկ ես անկոծ շահել։
    
     Ծննդյան-մահվան մի օր,
     Սա էր իմ կյանքի ճամբան,
     Աշխարհում անսեր, թե նոր,
     Ով ասկետ, ես՝ միաբան։