Բարին բարուն կգա, ապա չարը՝ չարին,
Պտույտների մեջ է այս աշխարհը շարժուն,
Վերին եթերներից երնեկ կտան ցածին,
Էլ ավելի ցածից՝ ապտակ մի շառաչուն։
Յոթնավորին կգա լույսը ծածան-ծածան,
Կասե՞ք տողագլխի հատվածն էլ է կածան,
Ոտք չդրած հողին քանի՞ մարդ է ապրում,
Երկուսից առ մեկը երկնքում է հափրում։
Ակունքներից հեռու ի՞նչն է ահագնանում,
Անտարբերին ասեք, երես չառնի, դիցուք,
Ընկնավորի մոտ է ցավը արագանում
Քարատակի մթնում ուշաթափ ու տամուկ։