Հոդվածներ

Թե շտապո՜ւմ է Տերը –
     գի՜րկն ինձ վերցնելու,
     Ինչո՞ւ չի վերցնում հե՛նց հիմա,
     Ինչո՞ւ է թողնում այս բիրտ աշխարհում
     Անընդհատ տանջվել խորթ որդու նման:
    
    

Տարիներս թռչո՜ւմ են,
     գնո՜ւմ,
     Վայրկյանաչափի՜ քայելով արագ,
     Տարօրինա՜կ է, որ չե՜մ ծերանում,
     Բա՜յց… արդեն չունե՜մ ժամանակ:
    
    

Ունեմ հեռացո՜ղ տարիներ՝
     Հեռացող անցյալի մի մարմա՜ջ,
     Ունեմ անկատար երազնե՜ր
     … Եվ ներկա չգիտե՜մ, գուցեև
     Նորի՜ց անկատար: