Հոդվածներ

    
    

Սերը մե՜ղք էր, իսկ մենք

տանջում էինք նրան

ու շարունակվում էր այդպես՝

վիճա՜կ,

տառապա՜նք…

    

Դու վախենո՜ւմ էիր սիրել,

Ես վախենո՜ւմ էի մերժվել,

և այդպես օ՜ր-օրի սերը ծերացավ,

և այդպես օ՜ր-օրի տարիներն անցան…

    

Սերը մե՜ղք էր իրոք,

Մենք տանջում էինք նրան

    

Ըմբոստության ոգին, որ պիտի քեզ գրկեր,

քեզնով ջերմանար,

քո շնչով լցվեր,

կուսական կրծքիդ աղոթքներ գրեր-

Ժամանակ չգտավ՝

կարոտներիս ձիու հետ

երազներում կորավ,

Կարոտները հեռացա՜ն,

Չվերադարձա՜ն…

    

Սերը մե՜ղք էր, իսկ մենք

Տանջում էինք նրան:

    

Անհասկանալի մերժումներից մութ,

չասված խոսքերից (գուցե նեղացած)

Սերն իր ճամպրուկը կապեց

(գնալուց առաջ)

Սերը թռա՜վ, գնա՜ց…

    

Սերը մե՜ղք էր, գնա՜ց

Ա՜խր շա՜տ էր տանջված:

    

Ս.Ումառ-Հարությունյան