Վերի սրբերը ցածի լրբերից ո՞նց են ոգեղեն,
Մինոտավրոսին մութ բավիղներում պիտի՞ սքողեն։
Շան կերպարանքով քանիսը դեռ կան շվար ու մոլոր,
Տափի բորենու տափաստանաձայն կաղկանձին սովոր։
Տասն անգամ հարյուր անառակները ցլի են գալիս,
Տեսնես, սեպագիր ի՞նչ են խզմզում խճաքարերիս։
Ձեր Տեր ողորմյան երանի տալով բարձրաձայն ասեք․
Չոր ու ցամաք էր շարադրանքս, դուք նորը կազմեք։