Հոդվածներ

Ես ոչ բանաստեղծությունն եմ ուզել
     Եվ ոչ աստղը
     Եվ ոչ էլ ծաղիկը
     Ես ցավն եմ ուզել
     Որ բացվում է
     Բանաստեղծության մեջ
     Ծաղկի
     Ու աստղի հետ միասին (Բիժան Ջալալի)

--------------------------------------------------

Երկրագնդի վրա՜ անձրևները բոլո՜ր

Ասես ինչ-որ մեկի՜

Արցունքնե՜րն են մոլոր…

Երկրագնդի վրա՜ արցունքները մոլո՜ր

Ներծծվո՜ւմ են հողում

Նո՜ւրբ, թավագլո՜ր:

Կո՛ւլ է տալիս հողը մոլորության գինի՜ն

Ու հարբածի նմա՜ն

Կորցնո՜ւմ իր ուղին:

Մեզ տանո՜ւմ է իր հետ մի անհայտություն,

Մի անցյալ անհե՜տք

Մի՜ ունայնություն:

Ու լալի՜ս են կորած երկինքներում խո՜ր

Հոգիներն հեռացած

Արցունքներո՜վ գլոր…

Երկրագնդի վրա՜ անձրևները բոլո՜ր

Ասես ինչ-որ մեկի՜

Արցունքնե՜րն են մոլոր…
    
     Ստեփան Ումառ-Հարությունյան