Հոդվածներ

     Սատանի ձագին մեռոնով չօծես,
     Նա չար հայացքից երկուսը ունի,
     Ծփալու նման հուզված կկոծես,
     Ծովին թող թվա փաթիլն ես ձյունի։
     Ցած գալով էլ է բյուրեղը բյուրեղ,
     Քանի չես հալվել ճերմակ կթվաս,
     Հողի պես պապակ շուրթերիդ հյութեղ
     Սառած ժպիտս համբույր էր թթվաշ։
     Ամեն բան գալիս հանգում է վերջին,
     Սիրո պես անուր տաղտուկս է միայն,
     Ի՞մն է, թե՞ քոնը, ծպտունն իր հերթին
     Առաջն առնողի կերպն է շարաձայն։
     Շատերից արագ և ամենքից վեր,
     Բայց որքա՞ն հեռու՝ դժվար է դատել,
     Ու՞մ խաղի մեջ ենք՝ դու, ես՝ ալեհեր,
     Ջրի պատվարը պատվերով հատել։
     Աշնան մախմուրը ոսկու նման է,
     Եվ անգին գանձ է բառերի ոսկին,
     Սատանի համար ձագն աննման է,
     Որ չար հայացքից էլ ոչ մեկ չունի։