Փոքր էի, երբ հայրս մեզանից հեռացավ ուրիշ կնոջ մոտ: Մայրս ծանր էր տանում այդ փաստը: Հաճախակի հիվանդանում էր, գլխացավեր ունենում: Մեզ այցելում էր բանակից նոր զորացրված հարևանի տղա Անդոն: Պատմում էր բանակային կյանքից: Մտածում էի, թե` երբ կմեծանամ, որ բանակ գնամ: Մայրս շատ էր ուրախանում երբ Անդոն գալիս էր: Միշտ մայրս ինձ տանում էր քնելու, իսկ իրենք մնում էին խոհանոցում` կրկին սուրճ խմում, զրուցում էին:
Մի օր էլ, մայրս ինձ տարավ քնելու, իսկ իրենք կրկին սուրճ էին խմում ու շարունակ զրուցում: Անկողնու մեջ պառկած, շուռ ու մուռ էի գալիս և քունս չէր տանում: Մտածում էի բանակային շորեր ունենալու մասին, երբ լսեցի մորս արձակած տարօրինակ ձայները: Վեր թռա տեղաշորից ու վազեցի խոհանոց: Այնտեղ տեսա մորեմերկ Անդոյին և մորս: Մայրս, քիչ կռացած, ձեռքերը հենել էր պատին, իսկ Անդոն ամբողջ ուժով սեղմվում էր նրան: Թվաց, թե ձեռքերով ուզում է խեղդել մորս: Վերցրեցի ձեռքս ընկած թավան ու սկսեցի խփել Անդոյի մերկ հետուքին: Սակայն նա ոչ միայն չէր թողնում մորս, այլ` ավելի ու ավելի էր սեղմվում նրան, Իսկ մայրս շարունակում էր ձայներ հանել: Թվում էր, թե նանք ոչինչ չէին զգում: Մի քանի անգամ թակելուց հետո, Անդոն հառաչելով, թողեց մորս պարանոցը և շուռ եկավ: Ես զարմացաքով նկատեցի, թե ինչպես Անդոյի անդամը վերածվել էր մի խողովակի, որտեղից ժայթքում էր կաթնանման հեղուկ: Մայրս անմիջապես վազեց լոգարան, իսկ Անդոն շորերն հագնվելով հեռացավ:
Երբ մենք պառկել էինք քնելու, ես մորս հարցրեցի .
-Մամ, Անդոն ուզում էր քեզ խեղդե՞լ:
-Ոչ, տղաս նա ինձ սրսկում էր, որ բուժվեմ:
-Իր խողովակո՞վ էր սրսկում:
-Հա:
Դրանից հետո, երբ մայրս իրեն վատ էր զգում, ես հարցնում էի նրան.
-Մամ, կանչե՞մ Անդոյին, որ քեզ սրսկի:
Երբ հասունացա, ամեն ինչ հասկացա և շատ խղճացի մորս:
