Ինձ նմանին ժամանակն է կլանում,
Տարալուծում և չի թողնում էլ ոչինչ,
Երբ քնարի հնչյուններն են խլանում,
Ես մեռնում եմ քո աչքերի խորքում ջինջ։
Գետինն առած աղջամուղջն է առութառ,
Երեստեսի մատանիդ ո՞նց մոռացա,
Իմ տաղերը թե հեգում ես տառ առ տառ,
Իրիկնաշաղ․․․ ես էլ այդպես կայացա։