Հոդվածներ

Երազանքներիս կինը սիրուն է,
     Հրեշտակ չասեմ՝ չար աչքի չգա,
     Անմիջոց օրս, եթե սորուն է,
     Նույն չափի մեջ են ձևն ու պարագան։
     Մանր ու մի քիչ է ուզածս, անգին,
     Ավազի վրա հետքերս ջնջիր,
     Աղերսը քիչ է ավերակ վանքին,
     Դու ինձ քո գիրկը գիշերով կանչիր։
     Որ գամ վայելքի մախաղը ուսած,
     Եվ եթե հանկարծ սիրտդ թրթռա,
     Ամբողջն արկանեմ, ընտրեմ, անաստված,
     Թաս ու բազպան և վարդ ու թանթանա։
     Որ մի թաս գինով քեզ բարեբանեմ
     Եվ մանյակներով ձեռքդ զարդարեմ,
     Սիրտդ վարդի հետ ոնց հարաբերեմ,
     Մախմուր ու թավշե էսքիզդ սիրեմ։