Խնդրում ենք սպասել...

Հոդվածներ

№1 ՍԻՈՆԱԿԱՆ ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

15:35, ուրբաթ, 19 հուլիսի, 2019 թ.
№1 ՍԻՈՆԱԿԱՆ ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

Իրավունքն ուժի մեջ է: Ազատությունը դա գաղափար է: Լիբերալիզմ։ Ոսկի։ Հավատք։ Ինքնակառավարում։ Կապիտալի դեսպոտիզմ: Ներքին թշնամի: Ամբոխ։ Անարխիա: Քաղաքականություն և բարոյականություն։ ՈՒժեղի իրավունք:

Ջհուդամասոնական ուժի անհաղթահարելիությունը: Նպատակը

արդարացնում է միջոցները: Ամբոխը կույր է: Քաղաքական այբուբեն: Կուսակցական երկպառակություններ: Կառավարման ամենանպատակահարմար ձևը դա միապետությունն է: Ալկահոլ:

Դասականություն: Այլասերում: Ջհուդամասոնական կառավարության սկզբունքն ու կանոնները: Տեռոր: Ազատություն, հավասարություն, եղբայրություն: Դինաստիական կառավարման սկզբունք: Նոր արիստոկրատիա: Հոգեբանական հաշվարկ: Ազատության աբստրակցիան: Ժողովրդական ներկայացուցիչների հերթափոփոխելիությունը։

․․․Մի կողմ թողնելով ճոռոմ արտահայտչականությունը, կխոսենք յուրաքանչյուր մտքի նշանակության մասին, համեմատություններով և հետևություններով լուսաաբանենք հանգամանքները:

Այսպիսով, ես ձևակերպում եմ մեր համակարգը` մեր և Գոյերի տեսանկյուններից:

Հարկավոր է նշել, որ արատավոր բնազդներով օժտված մարդիկ բազմքանակ են բարի մարդկանցից, դրա համար էլ նրանց կառավարման մեջ լավագույն արդյունքներ ձեռք են բերվում բռնությամբ և ահաբեկմամբ, այլ ոչ ակադեմիական դատողություններով: Յուրաքանչյուր մարդ ձգտում է իշխանության, յուրաքանչյուրը կցանկանար դառնալ դիկտատոր, եթե միայն նա կարողանար, բայց պյդ դեպքում էլ միայն հազվագյուտ մեկը պատրաստ չէր լինի զոհել բոլորի բարօրությունը հանուն իր անձնական բարորության…

Իրավունքն ուժիմեջ է:

Ի՞նչն է զսպել գիշատիչ կենդանիներին, որոնց անվանում են մարդ: Ի՞նչն է նրանց ղեկավարել մինչև օրս։
     Հասարակարգերի նախաշեմին նրանք ենթարկվում էին կոպիտ և կույր ուժին, հետո` օրենքին, որը նույն ուժն է, միայն` դիմակաորված: Բխեցնում եմ եզրակացություն, որ բնական օրինաչափությամբ, իրավունքը ուժի մեջ է։:

Ազատությունը դագաղափար է: Լիբերալիզմ (Ազատականություն) ։

Քաղաքական ազատությունը հանդիսանում է գաղափար, այլ ոչ թե փաստ: Այդ գաղափարը հարկավոր է կարողանալ օգտագործել, երբ անհրաժեշտ է համարվում գաղափարական խայծով ներգրավել ժողովրդական մասսաները դեպի իրենց կուսակցություն, եթե այդպիսինը նպատակադրվել է կոտրել մյուսին՝ իշխանությունում գտնվողին:
     Այդ խնդիրը կհեշտանա, եթե հակառակորդն ինքը վարակվի ազատության գաղափարով, այսպես կոչված՝ լիբերալիզմով և հանուն դրա` զոհաբերվի իր հզորությամբ: Հենց այստեղ էլ կբացահայտվի մեր տեսության ճշմարտացիությունը. կառավարման բարձիթողի սանձերն կեցության օրենքի համաձայն անմիջապես սանձվում են ու վերցվում են նոր ձեռքով, որովհետև ժողովրդի կույր ուժը մեկ օր անգամ չի կարող ապրել առանց ղեկավարի, և նոր իշխանությունը պարզապես անցնում է լիբերալիզմից թուլացած հնի տղը:

Ոսկի։ Հավատք։ Ինքնակառավարում։

Մեր ժամանակներում, լիբերալ կառավարիչների տիրակալը ոսկին է: Կար ժամանակ, երբ իշխում էր կրոնը:

Ազատության գաղափարն անիրագործելի է, քանի որ ազատությունից օգտվում են անխոհեմաբար՝ առանց չափի զգացումի: Բավական է մի որոշ ժամանակ ինքնավարություն տալ ժողովրդին, և նա կվերածվի սանձարձակ ամբոխի: Այդ պահից կսկսվի գզվռտոցը, որն արագորեն կվերածվի դասակարգային մարտերի, որոնց բովում այրվում են ամբողջ պետություններ և նրանց նշանակությունը վերածվում է մոխրի:

Կապիտալի դեսպոտիզմ (Վարձու աշխատանքի օգտագործմամբ հավելյալ արդյունք ստեղծող բազմարժեք հարստության բռնատիրություն) :

Պետությունը սեփական ջղաձգումներից է հյուծվո՞ւմ, թե՞ ներքին պառակտումներն են նրան հանձնում արտաքին ուժերի իշխանությանը` միևնույնն է. այն կարելի է համարել անդառնալիորեն կործանված և արդեն իսկ մեր իշխանության տակ: Բռնատիրական կապիտալը, որ ամբողջովին մեր ձեռքում է, նրան մի շյուղ է մեկնում, որը նա ակամա ստիպված է ամուր բռնել, այլապես` կգահավիժի անդունդը:
     Ներքին թշնամի:

Նա, ով ելնելով սեփական ազատականությունից, կասի` թե նման դատողություններն անբարոյական են, ես կհարցնեմ. եթե յուրաքանչյուր պետություն երկու թշնամի ունի՝ ներքին և արտաքին, և եթե արտաքին թշնամու նկատմամբ նրան թույլատրվում է գործադրել պայքարի ցանկացած միջոց` ինչպես, օրինակ, հարձակման կամ պաշտպանության ծրագրերի մասին հակառակորդին չտեղեկացնելը, գիշերով կամ անհավասար քանակի մարդկանցով նրա վրա հարձակվելը, ապա ինչո՞ւ նույն միջոցները ներքին թշնամու նկատմամբ կիրառելն` անբարոյական ու անթույլատրելի է համարվում, հատկապես, երբ ներքին թշնամին ավելի վտանգավոր է` սպառնում է հասարակարգին ու բարեկեցությանը:

Ամբոխ։ Անարխիա (անիշխանություն) :

Կարո՞ղ է արդյոք սթափ, դատող ուղեղը հույս ունենալ` խելամիտ հորդորների ու դատողությունների միջոցով ղեկավարել ամբոխներին, երբ հնարավոր են հակաճառումներ, որոնք թեև անիմաստ, սակայն, մակերեսորեն ընկալող ամբոխին կարող են թվալ ավելի հաճելի: Ղեկավարվելով բացառապես մանր կրքերով, հավատալիքներով, սովորույթներով, ավանդույթներով ու սենտիմենտալ տեսություններով` ամբոխը հակվում է կուսակցական շերտավորումների, պառակտման, ինչն անհնար է դարձնում որևէ համաձայնություն, նույնիսկ` ամենախելամիտ հիմքերի վրա: Ամբոխի յուրաքանչյուր որոշում խարսխված է պատահական կամ կազմակերպած մեծամասնության վրա, այն՝ քաղաքական գաղտնիքներին անտեղյակ այնպիսի արտառոց որոշում է կայացնում, որն էլ սաղմնավորում է կառավարման քաոսը:

Քաղաքականություն ևբարոյականություն։

Քաղաքականությունն ընդհանուր ոչինչ չունի բարոյականության հետ: Այն կառավարիչը, որ ղեկավարվում է բարոյականությամբ՝ ապաքաղաքական է, և այդ պատճառով՝ երերուն է նրա աթոռը: Ով ուզում է կառավարել՝ պետք է դիմի և՛ կեղծավորության, և՛ խորամանկության: Ժողովրդականության մեծագույն հատկանիշներ հանդիսացող՝ ազնվությունն ու բացսրտությունը, ըստ էության, խոշորագույն արատներն են քաղաքականության մեջ, քանզի դրանք ավելի հեշտորեն են գահից զրկում, քան ուժեղագույն թշնամին: Այս հատկանիշները՝ որպես որոշիչ, պետք է հրամցնենք գոյերի կառավարիչներին, սակայն ինքներս երբեք չպետք է ղեկավարվենք դրանցով:

ՈՒժեղի իրավունք:

Մեր իրավունքը՝ ուժի մեջ է: «Իրավունք» հասկացությունը վերացական, ոչնչով չապացուցված միտք է: Այս բառը նշանակում է ոչ ավելին, քան. տուր ինձ այն, ինչը ես ուզում եմ, որպեսզի դրանով ես ապացուցեմ, որ քեզանից ուժեղ եմ: Որտե՞ղ է սկսվում, և որտե՞ղ է ավարտվում իրավունքը:

Պետությունում, ուր վատ է կազմակերպված իշխանությունը, անդեմ են կառավարիչներն ու օրենքները՝ դիմազրկված իրավունքների ազատականությունից սերմանվող ու բազմացող, ես նոր իրավունք եմ սահմանում՝ ուժեղի իրավունքով ցաք ու ցրիվ անել գոյություն ունեցող բոլոր կարգերն ու դրվածքները, տիրական ձեռքով վերակառուցել բոլոր հիմնարկները, մեզ ենթարկել օրենքներն ու դառնալ տիրակալն այն մարդկանց, որոնք մեզ կտան իրենց ուժի իրավունքը՝ կամավոր հրաժարվելով դրանից:

Ջհուդա - մասոնական ուժի անհաղթահարելիությունը:

Մեր իշխանությունն անհնար կլինի հաղթահարել որևէ այլ իշխանությամբ՝ դրանցներկայիսանկայունությանպայմաններում, քանի որ մերն անտեսանելի կմնա այնքան ժամանակ, մինչև բավականաչափ ամրապնդվի, ու նրան այլևս ոչ մի խորամանկ քայլ չսպառնա:

Նպատակը արդարացնում է միջոցները:

Ժամանակավոր չարիքից, որը մենք ստիպված ենք այժմ սփռել, սկիզբ կառնի աներեր կառավարման բարիքը, ինչն էլ կվերականգնի՝ ազատականության խախտած, ժողովրդական կյանքի կառուցվածքի ճշմարիտ ընթացքը:
     Արդյունքն՝ արդարացնում է միջոցները: Այդայսու՝ մեր ծրագրերի մեջ ուշադրությունը կենտրոնացնենք ոչ թե բարու ու բարոյականի, այլ` անհրաժեշտի և օգտակարի վրա:

Մեր առջև մի նախագիծ է` ռազմավարական ուղենշվածությամբ, որից ամեն շեղում ու նահանջ` անհնար է, առանց մեր դարավոր աշխատանքի արդյունքները կործանելու վտանգի:

Ամբոխը կույր է:

Նպատակահարմար գործողություններ մշակելու համար, հարկավոր է նկատի ունենալ ամբոխի սրիկայությունը, անկայունությունը, անհավատարմությունը, սեփական կյանքը, սեփական կյանքն ու բարեկեցությունը ընկալելու ու հարգելու անընդունակությունը: Հարկավոր է հասկանալ, որ ամբոխի կարողունակ ուժն ու հզորությունը կույր է, անգիտակից, չդատող, բոլոր կողմերից եկող ասեկոսեների ազդեցությանը ենթակա: Կույրը չի կարող առաջնորդել կույրերին` առանց անդունդի եզրին հասցնելու վտանգի, հետևաբար, ժողովրդի ծոցից դուրս պրծած ամբոխի անդամները` որքան էլ որ դրանք հանճարեղ լինեն, չեն կարող հանդես գալ որպես կառավարողներ, քանի որ անտեղյակ են քաղաքականությանը: Դրանք կկործանեն ամբողջ ազգը:

Քաղաքական այբուբեն:

Միայն մանկությունից ինքնակալության նախապատրաստված անձը՝ կարող է տիրապետել քաղաքականության բուն տառից կազմված խոսքին:

Կուսակցական երկպառակություններ:

Ժողովրդի ծոցից դուրս պրծածների հույսին թողնված ժողովուրդն` ինքնաքայքայվում է կուսակցական հակասություններից, որոնք իշխանության հասնելու փառասիրական ձգտումներից դրդված` առաջացնում են անկարգություններ: Հնարավո՞ր է, որ ժողովրդական զանգվածները կարողանան հանգիստ, առանց մրցակցության, կշռադատել ու իրագործել երկրի առջև ծառացած խնդիրները` առանց ծառայեցնելու դրանք անհատական շահերի: Ընդունա՞կ են նրանք պաշտպանվելու արտաքին թշնամիներից. դա աներևակայելի է, քանի որ ամբողջությունը` բաժանած այնքան մասի, որքան գլուխ կա ամբոխում, վեր է ածվում անհասկանալիության և դառնում անիրագործելի:

Կառավարման ամենանպատակահարմար ձևը դա միապետություննէ:

Միմիայն ինքնակալն է, որ կարող է լայնորեն` պարզ, կանոնավոր, պետական ապարատի մեջ ամեն ինչ տեղաբաշխող նախագիծ մշակել, ինչից եզրակացվում է, որ երկրի համար նպատակահարմար է իշխանությունն ու պատասխանատվությունը կենտրոնացնել մեկ անձի ձեռքում: Առանց բացարձակ միապետության, որ պիտի իրագործվի ոչ թե զանգվածների, այլ մեկ անձի կողմից` ով էլ որ նա լինի, քաղաքակրթությունը գոյություն ունենալ չի կարող: Ամբոխն՝ իր անկրթությունն ամեն առիթով երևակող, բարբարոս է: Հենց որ ամբոխն ազատություն է ստանում, այն արագորեն վերածում է անիշխանության, որն, ինքնըստինքյան, ամենավատ բարբարոսությունն է:

Ալկահոլ: Դասականություն: Այլասերում:

Նայեցեք ալկոհոլով ներծծված, մթագնված ուղեղներով արարածներին, որոնց ազատությունն իրավունք է տվել օգտագործել այն՝ ինչքան ցանկանան: Մի՞թե կարող ենք թույլ տալ մեզ և մեր յուրայիններին՝ հասնելու նույն դրության:

Գոյերը բթացել, ապշել են ալկոհոլից, նրանց երիտասարդությունը խելքը կորցրել է կլասիցիզմից ու վաղ այլասերումից, ինչին դրդում են մեր գործակալները, հարուստ տներում՝ աղախինները, սենեկապաններն ու դաստիարակները, Գոյերի զվարճատներում՝ մեր կանայք… Վերջիններիս թվին ես դասում եմ նաև, այսպես կոչված «հասարակած վարքագծով կանայք՝ շքեղ և խենեշ կյանքի այդ ինքնակամ հետևորդներին:

Ջհուդա-մասոնական կառավարության սկզբունքն ու
     կանոնները:

Մեր նշանաբանն է՝ ուժը և երեսպաշտությունը: Քաղաքական գործերում հաղթում է միայն ուժը, հատկապես՝ երբ այն պարփակված է պետական գործչին անհրաժեշտ տաղանդի մեջ: Բռնությունը՝ սկզբունք, իսկ երեսպաշտությունն ու խորամանկությունը՝ կանոն պետք է լինեն այն կառավարության համար, որը չի ուզում իշխանությունը զիջել մի որևէ նոր ուժի գործակալներին: Այս չարիքը միակ միջոց է մեր նպատակին՝ բարուն, հասնելու համար: Այդ իսկ պատճառով՝ մենք չպետք է կանգ առնենք կաշառքի, խաբեության և դավաճանության առաջ, երբ դրանք ծառայում են նպատակին: Քաղաքականության մեջ ուրիշի սեփականությունը հարկավոր է կարողանալ վերցնել առանց տատանման, եթե դա նպաստում է այլոց ենթարկեցնելու և մեզ՝ իշխանության հասնելու:

Տեռոր (ահաբեկում) :

Մեր պետությունը, որն ընթանում է ամբողջ աշխարհի խաղաղ նվաճման ճանապարհով, իրավունք ունի պատերազմի սարսափները փոխարինելու քիչ նկատելի և ավելի նպատակահարմար փոքրիկ մահապատիժներով, ինչն ահ ու սարսափի մեջ պահելով ժողովրդին՝ նպաստում են կույր հնազանդության: Արդարացի և անողոք խստությունը՝ պետական ուժի մեծագույն գործոն է: Ոչ միայն հանուն շահի, այլ նաև հանուն պարտքի, հաղթանակի՝ մենք պետք է հավատարիմ մնանք երեսպաշտության և բռնության ծրագրին: Ուսմունքն այնքան է ուժեղ, որքան նրա տնօրինած միջոցները: Այնքան միջոցներով չէ, որքան խստության ուսմունքով՝ մենք կհաղթանակենք և մեր աշխարհակալության ճորտերի կվերածենք բոլոր կառավարություններին: Բավական է համոզվեն, որ մենք անողոք ենք, և կդադարեն ըմբոստանալ:

Ազատություն, հավասարություն, եղբայրություն:

Դեռ հնում, մենք ժողովուրդի մեջ, այստեղ-այնտեղ, բղավեցինք՝ «ազատություն, հավասարություն, եղբայրություն» բառերը, որոնք այդ ժամանակից ի վեր բազում անգամ կրկնվել են անգիտակից թութակների կողմից, որոնք բոլոր կողմերից հավաքվեցին այս խայծի վրա ու դրա հետ միասին՝ տարան աշխարհի բարեկեցությունն ու անձի իրական ազատությունը, որը նախկինում հուսալիորեն պաշտպանված էր ամբոխի ճնշումից:
     Արտաքուստ խելոք, մտավորական Գոյերը գլուխ չհանեցին այդ խոսքերի վերացականությունից, չնկատեցին դրանց հակասականությունն ու անհամապատասխանությունն իրար, չտեսան, որ բնության մեջ հավասարություն չկա, չի կարող լինել ազատություն, որ բնությունն ինքն է անհավասարություն սահմանել՝ խելքի, բնավորությունների, ունակությունների միջև և այդ ամենը ենթարկել իր օրինաչափություններին: Նրանք նույնիսկ չըմբռնեցին, որ ամբոխը կույր է, և որ դուրսպրծուկները՝ կառավարելու համար, նույն ամբոխից ընտրված լինելով, ինչքան էլ որ տաղանդավոր լինեն, նույնպես կույր են քաղաքականության մեջ, քանզի հասու չեն մեր իմաստնությանը, և որ մեր կողմից լուսավորված՝ թեկուզև հիմարը, կարող է ղեկավարել ավելի հաջող, քան նրանց՝ քաղաքականությունից անտեղյակ հանճարը: Այս ամենը վրիպել է Գոյերի ուշադրությունից:

Դինաստիական (Արքայատոհմային` ժառանգական սերնդահաջորդման) կառավարման սկզբունք:

Ժառանգական կառավարումը հիմնված էր այս ամենի վրա: Հայրը որդուն էր հաղորդում քաղաքական գործերի ընթացքի իր իմացությունը՝ այնպես, որ ոչ ոք չիմանա, բացի դինաստիայի ներկայացուցիչներից, և չկարողանա հայտնել գաղտնիքը՝ կառավարվող ժողովրդին: Ժամանակի ընթացքում, քաղաքականության մեջ գործերի իրական դրության մասին տեղեկությունների փոխանցման ժառանգական կարգը խախտվեց՝ ոչ առանց մեր օգնության, ինչը նպաստեց մեր գործի հաջողությանը:

Գոյերի արիստոկրատիայի (ազնվականության) առանձնաշնորհներիոչնչացում:

«Ազատություն, հավասարություն, եղբայրություն» բառերը՝ մեր կույր գործակալների միջոցով, աշխարհի բոլոր ծայրերում ոտքի կանգնեցրին մարդկային ամբողջ լեգեոններ, որոնք խանդավառությամբ տարան մեր դրոշները: Այնինչ, այդ բառերը որդի պես կրծեցին Գոյերի բարեկեցությունը, ամենուր ոչնչացնելով խաղաղությունն ու հանգիստը, համերաշխությունը, խարխլելով նրանց պետությունների հիմնաքարերը: Ժամանակի ընթացքում դուք կտեսնեք, որ դա ծառայեց մեր հաղթանակին, դա մեզ թույլ տվեց հաղթաթուղթ ձեռք բերել, հասնել արտոնությունների վերացման, դրանով իսկ՝ Գոյերի ազնվականության վերացման, ինչը երկրների ու ժողովուրդների պաշտպանությունն էր մեր դեմ:

Նոր արիստոկրատիա (ազնվականություն) :

Հին տոհմական ազնվականության փլատակների տակ մենք ամենի և ամեն ինչի գլուխ կանգներեցինք մեր մտավորականների ազնվականությունը՝ փողը: Այդ նոր ազնվականության չափանիշը ինքներս ենք սահմանել՝ մեր կողմից վերահսկվող հարստությունը և մեր իմաստունների կողմից տնօրինվող գիտությունը:

Հոգեբանական հաշվարկ:

Մեր հաղթանակը դյուրացրել ենք նաև նրանով, որ մեզ պիտանի մարդկանց հետ հարաբերություններում՝ միշտ խաղացել ենք մարդկային մտքի և հոգու ամենազգայուն լարերի՝ հաշվենկատության, նյութական պահանջմունքների անհագության վրա: Թվարկված մարդկային թուլություններից յուրաքանչյուրն իսկ առանձին վերցրած, ի զորու են սպանելու ամեն մի նախաձեռնություն՝ մարդկանց կամքը հանձնելով նրանց գործունեությունը գնողի տնօրինությանը:

Ազատությանաբստրակցիան (վերացականությունը) :

Ազատության վերացականությունը հնարավորություն ընձեռնեց համոզելու ամբոխին, թե իշխանությունն ոչ այլ ինչ է, քան երկրի կառավարիչ, նշանակած երկրի իրական տիրոջ՝ ժողովրդի կողմից, և որ այն կարելի փոխել՝ ասես մաշված մի զույգ ձեռնոց:

Ժողովրդականներկայացուցիչներիհերթափոփոխելիությունը։

Ժողովրդական ընտրյալների այս փոխարինելիությունը, նրանց մեր տնօրինությանն է հանձնում. և ամեն մի նոր նշանակման վճիռ` դարձյալ մենք ենք կայացնում:


     (շարունակելի)
    
     P.S. - ԶԳՈՒՇԱՑՈՒՄ - Ձեզ մատուցված նյութը բոլորովին նպատակ չի հետապնդում քարոզելու սիոնիզմ և/կամ տարածելու ինչպես ընդունված է ասել հակասեմիտիզմ, այն պայմանավորված է մեկ պարզ ճշմարտությամբ՝ ՏԵՂԵԿԱՑՎԱ՞Ծ ԵՍ - ՈՒՐԵՄՆ ՊԱՇՏՊԱՆՎԱԾ ԵՍ։ Եթե ամբողջովին ընթերցել եք այն, ապա դժվար չե զուգահեռներ անցկացնել անցյալում փաստացի իրականացած, ներկայիս ընթացիկ գործողության մեջ և ապագա կանխատեսվող իրադարձությունների հետ՝ թե լոկալ և թե գլոբալ մասշտաբով։
     P.S.S. - ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ - Մինչև 2002թ․ -ը Հայաստանը աշխարհի բացառիկ երկրներից մեկն էր որտեղ պաշտոնապես չկային մասոնական օթյակներ։ 2002-2013թ․թ․-ը Հայաստանում պաշտոնապես գրանցվել է 10-ը մասոնական օթյակ, իսկ 2004թ․-ին նրանց կողմից գնվել է 3000 ք/մ հողատարածք Վահագնի թաղամասում մասոնական Գերագույն Օթյակի Տաճարի կառուցման համար։ Մինչև 2011թ․-ը լրատավական դաշտում բացարձակ ոչ մի տեղեկատվություն չկա նրանց և/կամ նրանց գործունեության մասին՝ չնալյած շուրջ 10 տարի պաշտոնական գործունեության պայմաններում, իսկ 2011-2018թ․թ․-ի մայիս ընդամենը 1-2-3 կծկտուր հարցազրույց։ 2018թ․-ի հունիսին համացանցում հայտնվեց հայաստանյան մասոնների՝ «Հայոց Գերագույն Օթյակ» -ի պաշտոնական կայք էջը հնարավոր մանրամասն տեղեկատվությամբ, որին հաջորդեցին 1-2-3-4-5-6 իրադարձություններ՝ պատահականություն թե՞ օրինաչափություն, գնահատեք ու դատեք ինքներդ։

     P.S.S.S. - ԽՆԴՐՈՒՄ ԵՄ ՏԱՐԱԾԵԼ,
ով իսկապես, առավել ևս իրապես մտահոգված է ՀԱՅԻ ՏԵՍԱԿԻ և ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ պահպանմամբ, նամանավանդ ստամբուլյան կոնվենցիայի վավերացմանը ընդառաջ: ԼԻՆԵԼ ՏԵՂԵԿԱՑՎԱԾ ՆՇԱՆԱԿՈՒՄ Է ԼԻՆԵԼ ՊԱՇՏՊԱՆՎԱԾ։
ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ։

Анализ протоколов сионских мудрецов - Ю. К. Бегунов, доктор филосовских наук
Протоколы сионских мудрецов (Аудиокнига)
Առաջխաղացնել այս նյութը
Նյութը հրապարակվել է Մամուլի խոսնակի շրջանակներում:
Գրանցվի՛ր և հրապարակի՛ր քո հոդվածները:
Հավանել
0
Չհավանել
0
3252 | 0 | 0
Facebook