Ոչինչ, թե այսօր էլ օրս մթնի
Եվ անցյալս դառնա հիշողություն,
Մի աննշան թրթիռ խաղս մատնի,
Աստծուց խնդրեմ մեղքիս էլ թողություն։
Աննմանը վիթի պես է, ո՞նց հնարեմ,
Վեր է թռչում, մի կողմ ցատկում հանկարծ,
Ես ակնկալ ցոլք ու շողի սիրահար եմ,
Եվ չեմ սիրում, երբ մարում եմ անկայծ։