Կյանքս խաղ էր խանձարուրից,
Ո՞վ ինձ կասի, ի՞նչ ելքով,
Հաղթելու՞ եմ, թե՞ հարյուրից՝
Ոչ ինձ, ոչ քեզ․․․ Աստծու քով։
Համասփյուռում ինձ բանտել են,
Կասեք՝ շատ է տարածուն,
Սուտ հույզերով ինձ վատնել են,
Հիմա մահս են արծարծում։
Ինձնով չափեմ, որ ձեզ թվա,
Իմը դեպք էր մասնակի,
Անբոց մոմս ո՞նց թրթռա,
Քամին շատ էր շեշտակի։
Կարծում էի, թե լուսնկան
Իմ կամքով էր պտտվում,
Լինելիքից լավ էր ներկան,
Անցյալս էլ էր քիչ թովում։
Մերկությունս էլ ծածկելու
Ձորձ չմնաց՝ փաթաթվեմ,
Ոնց էլ նայեք, աչք ածելու
Բան չեք գտնի, թե թարթեմ։
Թաքնվեցի տաղերիս մեջ,
Որ վհուկն ինձ մոռանա,
Ինձ չգտնի և սնամեջ
Կոնին կռթնած հեռանա։
