Հոդվածներ

Նեղության մեջ է մարդը թերանում,
     Թե տանուլ տալու օյինն է անպետք,
     Խուժ ու պլուզը, թևեր են առնում,
     Նազարի նման մոլորվում անհետք։

Կենտակ եզները իրարից անլուր
     Թաթ ու կրունկի ճաքերն են հաշվում,
     Իմաց տալու պես ժաժք եղավ մի թույլ,
     Հաջորդ ցնցումի ձայնն է ինձ հասնում։