Հոդվածներ

Ամեն առավոտ ես պուրակ մտնեմ,
     Ջրեմ պահպանեմ աչքի լույսի պես,
     Պարտեզում սիրո ջերմ երգեր երգեմ,
     Վարդերին նայեմ ու երազեմ քեզ:

Փույթ չէ, որ հուզվեմ, աչքերս լցվեն,
     Սիրտս ճմլվի, որ սեղմվի ցավից,
     Վարդերը սիրո արցունքով ջրվեն.
     Դրանից հետո թեթև կզգամ ինձ:

Թեկուզ դու մարմնով հեռու լինես միշտ
     Հոգով կլինես սիրող սրտիս մեջ,
     Եվ այդպես կապրես դու ինձ հետ՝ ընդմիշտ,
     Հեռու քո մարմնով, բայց միշտ սրտիս մեջ:
    
    
    
     Սերյոժա Հովհաննիսյան «Վարդագույն լույսեր»