Բոլորդ էլ լսել եք Նոյի մասին, բոլորդ հպարտանում եք, որ հրեաների հորինած այդ հարբեցողի տապանը, իբր, մեր սուրբ Մասիսի գագաթին է հանգրվանել: Իսկ գիտե՞ք, որ այդ ժամանակվա ամբողջ մարդկությունից փրկության արժանացած այս միակ «արդարը» հարբեցողի մեկն է եղել:
«Եվ Նոյի տապանից դուրս եկած որդիքն էին՝ Սէմը, Քամը եւ Յաբէթը, եւ Քամը Քանանի հայրն էր։
Այս երեքը Նոյի որդիքն են. Եվ սրանցից բնակեցվեց ամբողջ երկիրը։
Եվ Նոյը սկսեց հողագործ դառնալ եւ մի այգի տնկեց։
Եվ գինուց խմեց և արբեց, և իր վրանի մեջ մերկացավ։
Եվ Քանանի հայրը՝ Քամը, տեսավ իր հոր մերկությունը և իր երկու եղբայրներին դրսում պատմեց։
Եվ Սեմը և Յաբեթը հանդերձը վերցրին, իրենց երկուսի ուսերի վրա դրին ու ետ- ետ գնացին իրենց հոր մերկությունը ծածկեցին. Եվ իրենց երեսները դեպի ետ էր և իրանց հոր մերկությունը չտեսան։
Եվ Նոյը, սթափվելով գինովությունից, իմացավ, թե ինչ է արել իր նկատմամբ իր կրտսեր որդին:
Եվ ասաց. Անիծյալ լինի Քանանը, ծառաների ծառա լինի նա իր եղբայրներին։
Նաև ասաց. Օրհնեալ լինի Եհովան՝ Սեմի Աստվածը, և Քանանը նրան ծառա լինի։
Աստված ընդարձակի Յաբեթին, և նա Սեմի վրաններում բնակվի, և Քանանը ծառա լինի նրան» (Ծննդոց 9, 20 - 28) ։
Փառահեղ է: Աստված փոխանակ պատժի այս հարբեցողին, որ վրանում մերկացել է, թույլ է տալիս, որ նա նզովի ու դատապարտի իր կրտսեր որդուն, որը պատահականորեն տեսել է հոր մերկությունն ու այդ մասին տեղեկացրել ավագ եղբայրներին: Բա ո՞ւր մնաց այդ աստծու արդարությունը:
Ստացվում է, որ հարբած ծնողին մերկ վիճակում տեսած զավակը նզովյալ է, իսկ հայրը՝ արդար:
Նկարում՝ «Հարբած Նոյը», հեղինակ՝ Բելլինի:
