1
Մեհենական քանի տաղ եմ թղթին գրել,
Էլ առավել շուրթերիդ եմ խազագրել։
2
Եվ սատանի շապիկները թե խմբել եմ մի հանգի,
Աչք ածելով է՜լ չեմ գտնում քո պատկերով անկարգի։
3
Քանի թաց է էս կպչանը՝ քամուն տամ,
Առանց քեզ ինչ անիմաստ եմ ու տարտամ։
4
Մինչև երբ եմ բառերի այս կեռմաններով պտտելու,
Ալեգորիկ ինչ ասույթ եմ համառոտ, բայց պատմելու։
5
Լսողն ով է, ում գրկում ես նվաղում,
Թե շուրթերիդ խազագիրն ես վկայում։