Կրկին շոյում եմ աշխարհի խեցին,
Այս անգամ սակայն ներսից եմ փարվում,
Թունդ առնելու չէ, թեև ձգեցի
Տարակուսանքս ու․․․ անմիտ եմ լարվում։
Շրջանադարձիս մի ծեր սակրավոր
Բահ և թիակով զարմանքս է նշում,
Նա էլ ինձ նման սիրուց կրավոր
Կոչունքից հետո աղոտ է հիշում։
Նոր եկած գինին մի քանի գավ է,
Հալածված շան պես ոտքերս է ընկնում,
Կինը ասում է, թե մախմուր լավ է,
Ճոճվելուց հետո անշարժ եմ կանգնում։