Հոդվածներ

Հայսմավուրքի մեջ էջս դատարկ է,
     Ոչ սուրբ անբասիր, ոչ վկա եղա,
     Չարքաշ իմ կյանքի դառը փաստարկն է,
     Թե ոնց չմեռավ մարգարեն Եղիա։
     Տաղս միտված է քնարի լարին,
     Քանի կռապաշտ ինձանով զմայլ
     Զոհ են մատուցում շարժ ու դադարին
     Խառնակ ամբողջի մասերն այլևայլ։
     Չոր-ցամաք բանին հաջորդած մի թոն
     Իմ աղաչանքով էլ չի հորդանում,
     Ծիսական կարգով շարժականը՝ տոն,
     Անկոչ հույզերիս ակունք է դառնում։