Խնդրում ենք սպասել...

Հոդվածներ

Խցանումներ

20:45, հինգշաբթի, 21 մարտի, 2019 թ.
Խցանումներ
    
    
    

Պատուհանից պահարան ընդամենը հի՜նգ քայլ է:

Անցնում եմ այդ հինգ քայլը հինգ վայրկյանում:

Պահարանից պատուհան նույնպես հի՜նգ քայլ է:

Անցնում եմ երե՛ք վայրկյանում:

Անհասկանալի է՝ սենյա՞կս է փոքրաում, թե՞ ժամացույցս է ինչ-որ կատակներ անում ինձ հետ:

Խոստացել էր գալ ուղիղ 16.30-ին, հիմա 16.50 րոպե է:

Անտանելի վախ է պատում, երբ նայում եմ հեռախոսիս:

Հեռախոսս էլ հո անհոգի չի, նաև խի՛ղճ ունի ու հենց այդ պահին էլ խղճալի բղավում է:

Չեմ կարողանում խոսել, գիտեմ, որ կասի թե չի ստացվում իր գալը:

- Ալլո՜, կներե՜ս, ուշանո՜ւմ եմ, խցանումներ են:

- Շա՞տ կուշանաս:

- Չգիտե՜մ:


    

Ի՞նչու ասացի այդ շատ բառը – ի՛նքս էլ չհասկացա:

Որ իմանայի ինչքան կուշանա՝ չէի անհանգստանա:

Նորից պատուհա՜ն- պահարան, պահարա՜ն-պատուհան:

Չէ՜, դիմանալ չի՛ լինի, ինքս կզանգեմ:

- Ուշանո՞ւմ ես:

- Այո՛:

- Ի՛նչքան:

- Չգիտե՜մ:

Մարդիկ, որոնք չէին ցանկանում իրար հանդիպել, արդեն հանդիպել են, իսկ ես դեռ սպասում եմ:

Մարդիկ, որոնք իրարից հեռացել են, արդեն վերադարձել են, հանդիպել են, իսկ ես պահարանից-պատուհան, պատուհանից-պահարան:


    

Ժամը 18.05 էր, երբ դռան զանգը հնչեց:

- Ողջո՜ւյն, շատ չեմ ուշացել չէ՞:

- Չէ՜, նորմալ է, գիտեի, որ մի քիչ կուշանաս, անհանգստանալու բան չկար…

Առաջխաղացնել այս նյութը
Նյութը հրապարակվել է Մամուլի խոսնակի շրջանակներում:
Գրանցվի՛ր և հրապարակի՛ր քո հոդվածները:
Հավանել
0
Չհավանել
0
3893 | 0 | 0
Facebook