Շենք ու շնորհքիդ բան չհավելես,
Դիմագծերիդ ետինը միտքն է,
Տափ ու տարաղով ինչ էլ ավերես,
Մի արար հետո կրկին քո մուտքն է։
Քանի ջան պիտի էլ հոգիդ փոխի,
Որ կնոջ սրտի բանալին գտնես,
Թող սիրտը թնդա տաղդ ասողի,
Բազմակետերը վերջում չդնես։
Ոգելից բան է սիրո պարագան,
Քանի հարբած ես, կյանքն էլ է սիրուն,
Թուղթ ու գրի մեջ նույնն է ապագան,
Անցյալ պատումիդ աղջիկն ես սիրում։