Պարբերության մի հատվածում
Սեթևեթ ու մերկ է գալիս,
Այդ դրվագն է, ուր քնարիս
Տարփածու է մի թևածում։
Սիրտ թե առնեմ, կողոքեմ,
Ո՜նց կշահեմ, ո՜նց կշոյեմ,
Հևք ու տրոփ կբոլորեմ,
Չեղած մի բան որ նորոգեմ։
Լուսնյակի հետ կաղոտանամ,
Որ ուշաթափ ոչնչանամ․․․
Կին, հմայքդ ինձ ուր է տանում,
Երբ երկուսից ողջն է հանում։